باتری‌های لیتیوم پلیمر یا به اختصار Li-Po، نخستین‌بار در سال 1995 به بازار معرفی شدند و به‌سرعت جایگاه ویژه‌ای در میان فناوری‌های ذخیره‌سازی انرژی پیدا کردند. این نوع باتری‌ها، نسل پیشرفته‌تری از باتری‌های لیتیوم-یونی محسوب می‌شوند که با استفاده از الکترولیت پلیمری (نیمه‌جامد یا ژل‌مانند) به‌جای الکترولیت مایع، امکان طراحی نازک‌تر، سبک‌تر و با فرم‌فکتور منعطف‌تری را فراهم می‌کنند.
از مهم‌ترین مزایای باتری‌های Li-Po نسبت به سایر تکنولوژی‌ها می‌توان به وزن کمتر، قابلیت ساخت در ابعاد و اشکال متنوع، ضریب اطمینان بالاتر و چگالی انرژی بیشتر نسبت به حجم اشاره کرد. این باتری‌ها معمولاً با ولتاژ نامی 3.7 ولت تولید می‌شوند و در ظرفیت‌های بسیار متنوع، متناسب با نیاز مصرف‌کننده طراحی و عرضه می‌گردند.
با گسترش روزافزون دستگاه‌های الکترونیکی قابل‌حمل نظیر گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها، ابزارهای پوشیدنی و تجهیزات اینترنت اشیاء (IoT)، باتری‌های لیتیوم‌پلیمر به دلیل ساختار منعطف و بازدهی بالا، به انتخاب اول تولیدکنندگان تبدیل شده‌اند.

مشخصات

کاربردهای رایج

این باتری برای محصولاتی طراحی شده که در کنار مصرف انرژی بالا، نیاز به حجم و وزن کم دارند. به همین دلیل در طیف وسیعی از تجهیزات الکترونیکی استفاده می‌شود:

• تلفن‌های همراه و تبلت‌ها
• دستگاه‌های موقعیت‌یاب GPS
• فرستنده‌ها و گیرنده‌های بی‌سیم
• هندزفری‌ها و هدفون‌های بلوتوث
• دستگاه‌های اندازه‌گیری قابل‌حمل
• پروژه‌های آردوینو و رزبری‌پای
• ربات‌های آموزشی سبک
• گجت‌های پوشیدنی (Wearable Devices)
• دوربین‌های کوچک و مینی DVRها
• منابع تغذیه اضطراری پرتابل